دنیــــــــای آبتیــــن
آبتین وعروسکش
که در گوشش میخواندند: ایـت زنـــدگی مـا شـده مـه های پـــیـراهـن... ــا آخـــرش اشـــتـبـاه مـــیـری! ـــتـبـاهـت پـــی میبـری نگین تر ضربه زدند... ظار کشید...
نظرات شما عزیزان:
هی پسری که کار امروزت بازی با دل دختراس...........و دیدن اشکاشون حس شاخ بودن بهت میده
.
.
.
.
.
.
.فردا پدر خواهی شد و اشکهای دخترت کمرتو میشکونهعشق را وقتی احساس کردم که ديدم:يک کودک آبنبات خودش رادر آب شور دريا مي زد و ميخواست آن را شيرين کند...!!!
گاهی اونقدر خدا زود به خواسته مون جواب میده که باورمون نمیشه از طرف اون بودهاینجاست که میگیم عجب شانسی آوردم!!!
شیرین بهانه بود!فرهاد تیشه میزد تا نشنود صدای مردمانی رادوستت ندارد.........
حـــک مــثـل دکــاولــی رو کـه اشــتـبـاه بـــسـتی،...تبــــدبـخـتـی ایــنـه کـه؛زمــانی بـه اشکـه رســیـدی بـه "آخــــرش"...! 
اشتباه من این بود که...هر جا رنجیدم لبخند زدم فکر کردند درد ندارد...سخیلی دلم گرفته از خیلی ها...
گاهی نباید ناز کشید...نباید آه کشید...نباید انتنباید درد کشید...نباید فریاد کشید...گاهی باید دست کشید و رفت...
رسیدن آداب دارد...!وقتی رسیدی باید بمانی،...باید بسازی،...بایدمدام یادت باشدکه چقدر زجرکشیدی تا رسیدی،که آرزویت بوده برسی...وقتی رسیدی باید حواست باشد،...تمام نشوی....!
امشب باز هم تنهایم،باز درگیر این دل بیمارم،باز اندیشه ی یک جفت چشم سیاه،مرا کشانده به این کوره راه...میترسم از سیاهی خویش و سپیدی دستانش...میترسم ازحقیقت تلخ دنیایم که درگیرشود بارویاهایش...اما باز مینشینم گوشه ای و دست به آسمانم،شاید....ابری از معجزه ی بودنش ببارد در بیابانم...
نه به چشمانم نگاه کننه به لبها...نه به گیسونه به نگاه...نه قامتنه به صورت.....!همه اینها روزی زیباییخود را از دست میدهندبه برهنگی روحی نگاه کنکه در مقابلت با عظمت ایستادهو تو را با همه ی کاستیهایتمیخواهد... 
خدای سکوت شده ام
خفقان گرفته ام تا
آرامش اهالی دنیا
خط خطی نشود...
اینجا زمین است
اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب است
اینجا گم که میشوی
بجای اینکه دنبالت بگردن
فراموشت میکنند.........
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم
تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم
منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم
پدرت گوهر خود را به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم
عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم
سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم
تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه ی معشوقه ی خود میگذرم
استاد شهریار
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم
تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم
منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم
پدرت گوهر خود را به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم
عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم
سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم
تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه ی معشوقه ی خود میگذرم
استاد شهریار
.gif){kind=small}
10سال از عمرمو کم کن گفت نمیشه
گفتم 20از عمرمو کم کن گفت نمیشه
گفتم :خدا جونم کل عمرمو میدم یه روز زنده بمونم اما کنار اون!
خدا بغضش گرفت و گفت:
((لعنت به قانون آدما))
"نمیخوادت" بمیری هم فایده نداره .gif){kind=small}
| طراح : آبتین ـ |
ارتباط با مدیر
خبرنامه وب سایت:
